Prawdziwa historia

21.12.2018

Zapraszam do mojej całej „prawie” historii życia 

fakty trochę zmienione. Myślę, że będzie więcej części o tym.

Mam aktualnie 16 lat! Za prawie dwa tygodnie będę mieć 17.

Kurwa chujowo.. nienawidzę obchodzić swoich urodzin 

i jeszcze tak szybko to zleciało a czuje się nadal jak gówniarz jakiś hah

Ale, no dobrze w tym momencie gdy to piszę jestem odizolowany od ludzi 

Moje konta społecznościowe zostały „wyciszone” a moja osoba „zniknęła” 

Pewnie inni się już zastanawiają, ale gdy dotrzecie do tej wiadomości, to chce wam powiedzieć 

Trzymam się świetnie i będzie dobrze❤️ Nie szukajcie kontaktu do mnie, bo ja wrócę!

A teraz zagłębimy się w moje życie „MŁODSZE”. Jeśli jesteś słaby psychicznie uszykuj chusteczki

(...)

Pamietam to jak dziś, dlatego wam opowiem

Codziennie rano, gdy wstawałem oglądałem moją ulubiona bajke „Baranek Show” coś takiego na 

śniadanie jedynie piłem wodę  i suchy chleb, bo tylko na to mogłem liczyć 

Rodzice zawsze jeszcze spali zostawiałem im kartkę na stole o której kończę 

Niestety mało co pamiętali o mnie i musiałem sam wracać lub uciekać, by nauczycielka żadna 

nie widziała, bo rodzic musiał przychodzić.

Trochę smutno to było patrząc na resztę dzieci bawiących się w kącikach z zabawkami i innymi rzeczami, a ja jak najdalej od nich i sam w kącie jedynie miałem swojego pluszaka 

Dostałem go na urodziny od rodziców, dlatego go zawsze brałem.

Nie miałem eleganckich, ładnych czy jak to nazwać czystych rzeczy 

miałem byle jakie tak naprawdę i nie przeszkadzało mi to, tylko jedynie, że zostałem wyśmiewany 

Moi rodzice nie mieli zbyt tyle pieniędzy, by mi zapewnić inne lepsze

Jeszcze wtedy byli w miarę ogarnięci, tylko nie mogłem na nich liczyć 

Przed spaniem modliłem się przy swoim łóżeczku patrząc w okno 

Ale tylko zawsze modliłem się, gdy ujrzałem pierwsze gwiazdy, bo myślałem, że te malutkie świecące gwiazdy to Anioły.

Byłem bardzo chudy do dziś zresztą jestem. (W pewnym okresie popadłem w anoreksję)

Dni,tygodnie i miesiące mijały 

Moi rodzice bardzo się zmienili nie poznawałem ich, do dziś nie wiem czemu tak się stało 

Zaczęli pić i wychodzic wieczorami 

Zostawałem sam bardzo się bałem, bo mieszkałem blisko lasu i myślałem, że ktoś może wejść i coś mi zrobić.

Tata był coraz agresywniejszy i bił moją mamę 

Ja to widziałem na własne oczy, ale żałuje, że w tamtym momencie uciekłem do swojego pokoju

zamiast odtrącić go, ale zbyt dużo siły nie miałem zreszta co dziecko takie jak ja wtedy mogło zrobić?

Płakałem sam w pokoju i rozmawiałem po cichu, by usłyszał mnie mój Aniołek który czuwał

zasypiałem z myślą, że na drugi dzień będzie lepiej.

Jedynie co było lepiej, to nie zastałem ich w domu spokojnych albo spali.

Dlaczego moja mama nie mogła zaradzić temu? I uciec.. 

W szkołę udawałem, że jest dobrze, bo bałem się, że wezmą mnie do domu dziecka.

Pomijając, że z dnia na dzień było gorzej, to nawet nie miałem pomocy od nikogo. 

Rodzina inna? nie znałem

Dzieciaki takie jak ja wtedy, były inne ja już trochę byłem do przodu 

Przypadkowo przeciąłęm swą skórę na ręce szkłem bo wywróciłem się 

Wtedy zrozumiałem, że ból pomaga mi się odstresować.

Wziąłem kawałem szkła i zacząłem majsterkować 

Gdy było źle, to okaleczalem się 

Miałem pełno kresek na ręce, później przerzuciłem się na coś innego, była to żyletka.

Bolało mnie to, ale czym częściej to robiłem to już znudziło mnie to, bo nie bolało.

Zacząłem oglądać różne filmiki o „okaleczaniu” lubiłem te tematy 

Ale pomijając, bo nudno się już robi.

Nadszedł dzień przedawkowała alkohol

Widziałem pogotowie i policję 

Wzięli mnie razem z tatą, a na drugi dzień wróciliśmy do domu.

Nie wiedziałem co się stało, ale nigdy nie zapomnę tych smutnych oczu Taty

Zadawałem mu pytania nie odpowiedział na żadne 

Zmienił się na lepszego później dopiero dowiedziałem się, że mama odeszła.

Nie mogłem do siebie dojść i wiedziałem, że przez tatę ona umarła.

Chciałem nawet go zabić, ale nie mogłem. Zapomniałbym dodać, że byłem również bity, a kreski które zobaczył jeszcze bardziej go popędzało do agresji.

(...) Było lepiej, właśnie kurwa BYŁO 

Bylem coraz dojrzalszy 

On znowu zaczął chlać wracać nad ranem 

Aż kurwa pora na niego 

Czas na Tatusia, gdy wróciłem do domu on wisiał.

Popełnił samobójstwo coś go chyba sumienie przepędziło.

(...) Co dalej? Dalej nie będę zagłębiać tematu, chodźmy dalej.

Co ze mną się stało? zamieszkałem w Niemczech u wuja i cioci 

Co prawda, ja nie znałem języka Niemieckiego, ale Wuja był Polakiem.

Prawie pół roku nie odzywałem się do nikogo i nie wychodziłem.

Dlatego nie chodzę do szkoły, bo nie chce nadrabiać od początku.

Dostałem nowy telefon, własny pokój, ciepłe jedzenie i ciuchy.

Moje życie się zmieniło, ale nie widziałem, czy się cieszyć?

Chciałem coś zrobić wręcz głupiego.

Wszystko przypominało mi rodziców chciałem być obok nich

W głowie miałem pojebane myśli.

Nie będzie to chronologicznie bo nie jestem dobry w układaniu ;)

Opowiem wam jedną rzecz szczególną 

Byliście nękani? ci którzy byli to wiedzą co czuje osoba nękana, a ci którzy nie wiedzą po przeczytaniu zamienicie się w moją osobę.

Najlepszy przyjaciel okazuje się inną osobą

Twoje sekrety po czasie stają się innych sekretami 

Twoje dane umieszczane są na różnych portalach 

Psychika ci siada, bo nie wiesz co robić 

Ale dobrze wiesz, że jeśli komuś powiesz to sam oberwiesz bo nie byłeś święty.

Zaczynasz ćpać od nowa i chlać 

Mówią na ciebie patologia, ale ciebie to jebie 

Chcesz czegoś mocniejszego, by nie martwić się problemami, ale ty sam byłeś problemem 

Przerzucasz się na coś okropnego

Poznajesz złych ludzi bardzo złych 

Idziesz w ślady własnych rodziców, a nawet upadasz gorzej

Grzeszysz zamiast zmieniać swoje życie 

Wykonujesz zadania od złych ludzi

Osoba która cię nęka sama zaczyna zadawać Ci zadania, które musisz wypełnić 

Nie wypełnisz? Kurwa cierpisz.

Ryczysz w pokoju jak jakaś pizda 

Jesteś bezsilny chcesz odejść ale boisz się co cię czeka 

Bierzesz sprawy w swoje ręce

Bierzesz pieniądze, telefon, dowód i coś dla bezpieczeństwa

Widzisz prawdziwą twarz tej osoby 

Boisz się, dlatego słuchasz dokładnie czego on oczekuje 

Podążasz tą sama wracając do domu

I uważanie rozmyślasz jak to zakończyć 

Po czasie on znika

Poznajesz inne osoby, i wraca kolejna osoba która zaczyna ciebie nękać i twoich przyjaciół 

Nie chcesz by się dowiedzieli prawdy dlatego musisz kłamać 

Bierzesz odpowiedzialność na siebie, żeby ich nie mieszać

Tracisz bezpieczeństwo osobiste, bo przecież zna twoje hasło i inne rzeczy 

Twoje życie „w internecie” zamienia się jak kurwa jakiś żart.

Znowu STOP on znika

Psychika masz już tak zjebaną, że masz dosyć 

znowu zaczynasz niszczyć siebie 

Bierzesz te jebane prochy które nie dają efektu 

Sięgasz po te gówno w puszcze 

Próbujesz coś mocniejszego 

Sięgasz po strzykawki i robisz własne dawki

To cię niszczy pomału wiesz, że sypniesz pod piach czujesz się gorzej 

Twoje serce całe drży, jesteś siny 

Twoje oczy powiększają się, a twoje zachowanie jest nienormalne 

Idziesz spać pijesz dużo wody i jest lepiej

Ale twoje serce dobrze nie bije 

Trafiasz do szpitala oni wszystko wiedzą 

jednak nie wiedzieli tych najgorszych rzeczy? zadziwiło mnie, dlatego nienawidzę szpitali, bo jak się dowiedzą jestem już skończony.

Dostajesz leki musisz je kurwa brać, żeby żyć

Bierzesz je względu, że nie chcesz zostawić osób na których ci zależy.

Zachowujesz się dziwnie i nie wiesz czego chcesz

Nadal się boisz, że jak jest dobrze to pierdolnie i coś się stanie.

(...) Masz super dziewczynę, nie masz problemów 

Ona powoduje, że chcesz na nowo żyć i nie myślisz wcale o śmierci rodziców.

Częściej odzywasz się i śmiejesz 

Mija rok, po roku tracisz to wszystko kurwa znowu. Masz dość

Bierzesz telefon, szykujesz żyletki i tabletki 

Odpalasz live i kurwa zabijasz się.

Ale, nie udało się. Przyjechali, i znowu się trujesz z tymi wszystkimi ludźmi.

Masz kartę założoną 

Ty wiesz w głębi,że psychiatryk dla młodzieży jest serio już dla ludzi chorych, ale ja wiem, że jestem normalny tylko nie radzę sobie przez ludzi.

Widzisz jak oni wyglądają sama depresja 

(...) wychodzisz z tego bagna i jesteś pod opieką „ludzi którzy cię wyleczą” wtedy serio śmiałem się. Przecież to trwało ledwo tydzień i znowu coś potrafiłem odwalić, ale nikt nie widział tego.

(...) Sprzątając pokój odnajdujesz pamiętnik, który pisałeś, w wieku 8 lat. Chowasz go i wieczorem, gdy każdy zaśnie czytasz go uważanie.

Wspomnienia wracają i łzy polewają się na kartki.

Nie możesz dłużej tego czytać wmawiasz sobie, że wrócisz i przeczytasz wszystko jak będziesz silniejszy. Ogarniasz się i w ten sam sposób modlisz się, ale wiesz, że zbyt bardzo zgrzeszyłeś, by porozmawiać z Bogiem.

Zasypiasz i kolejne dni które mijają.

(...) 

Wracasz do pisania wierszy i opowiadań 

Zamiast tego, piszesz zadające pytania 

Zaczynające się „Aniele śmierci zadam Ci pytanie jak tam jest, czy bliscy czekają gdzie nasze dusze zabierasz” „Czy ktoś wie co na nas czeka” 

kolejnym pytaniem, które pamiętam było:

„Skoro tyle mi zabrałeś, dlaczego nadal mojej duszy nie zabrałeś” w sumie do dzisiaj mnie ciekawi tyle problemów, tyle narobiłem, moje zdrowie nie jest w najlepszym stanie, ale ja żyje.

Pisząc w tym zeszycie, i pisząc zamykasz.

Znajdujesz inne zajęcie i wracasz do tego jutro.

Zaczynasz ostro ćwiczyć, żeby nie mówili na Ciebie już „pizda” dajesz z siebie wszystko kurwa

Ale nadal wyglądasz jak jakieś cienkie piórko.

Ale lubisz ćwiczyć więc robisz to dalej.

Niektóre słowa już na ciebie nie działają.

Kolejny dzień i (...)

Wrócę do napisania tego w inny dzień.

(...)

Wstajesz codziennie rano i myślisz sobie „To ten dzień, który będzie lepszy”.

I znowu jeb dowiadujesz się czego byś sie nie chciał dowiedzieć

Pełno fałszywych osób i przez to się wkurwiamy niepotrzebnie 

Chcąc to olać to tak rozmyślasz „Po co właściwie my tak cierpimy”?

Ja codziennie wieczorami sobie myślę o co kurwa chodzi

Niedość, że codziennie kłótnie z ważnym osobami 

Niedość, że dowiadujesz się, że osoby które były to jebaly ci dupę

I niedość, że wmawiasz będziesz „silniejszy” to przecież się nie da

Czy to jest ustalone? los się na mnie uwziął czy o co w tym chodzi

Czy zasłużyłem na to wszystko?

Nikt z nas nie jest święty, to akurat racja

My też właściwie osoba nawet,  która to czyta właśnie TY może zraniłeś

Fakt ja zraniłem i najgorszym we mnie jest nie umiem powiedzieć jebanego

„PRZEPRASZAM” Chociaż bym chciał.. to nie potrafię

Mam trudny charakter i niekażdy by potrafi zrozumieć mnie

Czasami sam siebie nie potrafie zrozumieć

Zadaje sobie pytanie czasami gdyby nie internet czy miałbym się do kogo odezwać

Czy może przez internet się zmieniamy?

Moim zdaniem życie to jest jeden wielki test sprawdzający naszą psychikę 

tylko szkoda, że przez ludzi codziennie tyle osób się zabija 

jak często myślicie co by było, gdybyście zniknęli z tego świata 

Czy ktoś zatęskni, czy ktoś będzie płakać, czy ktoś będzie odwiedzać wasz grób 

czy jak zniknięcie, to będzie mniej problemów?

Gdyby to się dało sprawdzić i móc przewrócić życie spowrotem pewnie z miliony ludzi, by to sprawdziło 

Pewnie większość czytających, to jest w wieku 13-16 lat 

Chociaż zajmuje czas, a jednak czytacie to do końca i chcecie więcej i więcej 

Pomagając innym osobom słyszę wciąż powtarzające się słowa:

„ Kłócę się wciąż z rodzicami „ 

„ Mam niską samoocenę „

„ Boję się ludzi,ufać i kochać „

„ Nie mam z kim porozmawiać „

„ Chciałbym zniknąć „

i innych podobnie..

Ale tak naprawdę pomyślcie? Nie jesteście sami! Jest wiele milionów ludzi, którzy mają takie same, lub gorsze problemy.

Może zastanówcie się co trzeba zmienić, by było lepiej?

Kłótnie z rodzicami bywają bolesne, bo tak naprawdę nie zdajemy sobie sprawę w jaki sposób my ich ranimy, a oni nas. Zazywczaj nawet rozmowy nie pomagały. Później wmawiacie sobie, że rodzice was nie kochają i chcielibyście ich zmienić. 

Naprawdę? Przecież każdy rodzic dałbym sobie rękę uciąć, że was kocha, ale niekażdy umie to pokazać i to z czasem minie! Albo przez wasze odpowiadanie bezsensowne zwane „pyskowaniem” się kłócicie, ale to normalne, bo zazwyczaj będzie taki okres w życiu, ale zastanówcie się czy nie bedzie wam brakować ich? Za kilkanaście lat, które szybko miną już ich nie będzie i zostaniecie sami.

Niska samoocena? Przez? Osoby, które wam zazdroszczą czy może, że sami sobie się nie podobacie

By akceptować siebie pierw musicie dostrzegać w sobie, to co macie! A czego inni nie mają

Nie powinniście się wstydzić siebie, bo daleko nie zajdziecie

Trądzik, wysypka, blizny cokolwiek macie, każdy z was jest piękny i znajdzie osobę która pokocha was za to jacy jesteście, ale nie możecie wmawiać sobie „za chuda, za gruba, za brzydka”, to tylko pogarsza! Cieszcie się, że jesteście jacy jesteście, bo właściwie ktoś inny, by chciał wyglądać jak TY

W tych latach jest szczerze mówiąc trudno znaleźć osobę na stałe z którą można pogadać dosłownie o wszystkim, ale trzeba wiedzieć komu można mówić, a komu nie i trzeba mieć nastawioną barierę 

Prawdziwa miłość jest dopiero po ślubie! teraz w tym młodszym wieku dla nas to jest też coś 

Ale to jest uwierzcie mi, że chwilowe życie zacznie się dopiero jak będziecie mieć własne dzieci 

Śmierć? zazwyczaj osoby, które nie miały nigdy problemów nie wiedzą co czuja osoby, które robią sobie krzywde lub mają myśli samobójcze. Ja miałem próby samobójcze po czym jestem znany jako „Atencjusz, który zrobił to dla fejmu i normalnie gdyby nigdy nic żyje” niektóre słowa nawet przez obce osoby mogą nas zaboleć ale trzeba to przeboleć. Zamiast ranić swoje ciało załóżcie sobie własny pamiętnik i piszcie co odczuwacie uwierzcie mi ludzie w tych latach widząc „blizny” źle reagują i po kilku latach nawet pracy nie znajdziecie, ani nie wezmą was na poważnie, bo kto by pozwolił pracować komuś z bliznami na ciele i zawalonymi papierami z psychiatryka,szpitali czy policji. 

Najgorsze chyba w każdym nas jest szybkie ufanie i później najbardziej cierpimy

Opowiem wam trochę mojej historii:

Normalny chociaż nienormalny, bo kto normalny by się tak zachowywał 

Mam 16 lat i jestem, aż po kilku próbach samobójczych co zapewnię nie widać po mnie

Typowy fejm, który martwi się o swoją dupę i ma wyjebane w innych, którzy się starają 

Jak kurwa? Mogę inni oceniać mnie nie znając mnie.

Chujowe zachowanie wręcz żałosne 

Fakt wybiłem się jakoś i może mam trochę jakiegos fejmu, ale bez tego bym nie poznał nikog 

Otworzyłem się właściwie przez osoby poznane i zmieniłem się jakoś 

To, że wstawiam zdjęcia i inaczej się zachowuje nie znaczy, że to co było to zniknęło lub zrobione dla jebanego fejmu 

Równie dobrze mógłbym skasować wszystko, ale trzymają mnie osoby na których mi zależy 

Live który był robiony w maju przez setki osób wyśmiewany i wyzywany, bo dziewczyna ze mną zerwała i szukałem atencji? Teraz nie boje się jakoś o tym pisać, bo wyjebane kto co sobie o mnie pomyśli.

Byłem słaby psychicznie i wyszło jak wyszło nie znasz sytuacji to się nie wpierdalaj 

Co jeszcze mogę powiedzieć? „Rozpieszczony bachor”?

Skąd ludzie biorą takie teksty.. ciekawi mnie to

Do 14 roku życia prawie nie miałem nic

Uwierzcie mi nic. 

Teraz jestem w bogatszej rodzinie i zafundowali mi lepsze ciuchy i to, że się ubieram jakoś inaczej to znaczy, że „rozpieszczony” bardzo denerwuje mnie to

Gdyby osoby wiedziały co ja przeżywałem, to nie byłoby zaciekawie 

Ale nie użalając się więcej to będzie ostatnia rzecz o mojej osobie i myślę, że ostatni post 

właściwie możliwe, że czasem coś wstawię ale rzadko bardzo.